Ασπροχάλικο Πρέβεζας

Το σπήλαιο/βραχοσκεπή Ασπροχάλικο Πρέβεζας ανασκάφτηκε από Άγγλους αρχαιολόγους την περίοδο 1962-1967 και το 1981, (H. Higgs, Bailey G.N., and Gable C.,1983). Ήρθαν στο φως σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα από στρώματα της παλαιολιθικής περιόδου. Ραδιοχρονολογήσεις υλικού από τα ευρήματα, χρονολογούν το παλιότερο στρώμα 40000 χρόνια πριν από σήμερα στην μέση παλαιολιθική περίοδο, και το νεότερο 24000-9000 πριν από σήμερα στην νεότερη παλαιολιθική περίοδο. Πάνω από αυτά τα στρώματα ακολουθούσε στρώμα της εποχής του χαλκού, που περιείχε λίθινα εργαλεία και όπλα. (Adam E., 1989). Η τεκμηριωμένη κατοίκηση του σπηλαίου σε τόσο παλιά εποχή το αναδεικνύει σε μια από τις σημαντικότερες και παλαιότερες θέσεις της παλαιολιθικής Ελλάδας. Ο καθηγητής Eric S. Higgs από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, με τον καθηγητή Σωτήριο Δάκαρη, πρωτοπόροι, έκαναν ανασκαφές με σημαντικά ευρήματα τα χρόνια 1962-1965, (H.Higgs, Bailey G.N., and Gable C.,1983). Τα ευρήματα αυτά βρίσκονται στην Οξφόρδη και στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ιωαννίνων, (Γκούβας Χαράλαμπος, 2009).
 Μιά μικρή συλλογή βρίσκεται στό Μουσείο Τεχνών και Επιστημών Ηπείρου στά Φλάμπουρα Πρέβεζας.
ΠΗΓΗ: ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Το σπήλαιο του Περάματος

Κλιματολογικά Στοιχεία

Το σπήλαιο αποτελεί τμήμα κοίτης υπόγειου ποταμού, που διανοίχθηκε κατά την προτεταρτογενή εποχή, ηλικίας 1.500.000 χρόνων περίπου (Ιωάννης Πετρόχειλος). Η τουριστική διαδρομή του, έχει μήκος 1.100 μέτρα και η έκταση που καλύπτει είναι 14.800 m2, ενώ η υψομετρική του διαφορά από την είσοδο έως την έξοδο είναι 25 μέτρα περίπου. H θερμοκρασία του αέρα είναι 180 Κελσίου, ενώ η θερμοκρασία των υδάτων των μικρών λιμνών που σχηματίζονται εντός του Σπηλαίου είναι 140 Κελσίου. Η σκληρότητά τους είναι 180 Γαλλικών με P.H 5,5 και η υγρασία του Σπηλαίου αγγίζει το 100%.

Σπηλαιοθεραπεία

‘Ηδη τα τελευταία χρόνια μεγαλώνει το ενδιαφέρον του κόσμου και κυρίως των ειδικών, διαφόρων επιστημονικών κλάδων σχετικά με το πρόβλημα αξιοποίησης (χρήσης) των χώρων μέσα στα σπήλαια για τη διατήρηση και ανανέωση της υγείας του ανθρώπινου οργανισμού. Ο άνθρωπος βεβαίως, πριν πολλών ετών, είχε γνωρίσει, ότι ορισμένοι υπόγειοι χώροι διαθέτουν τέτοιες Φυσικό-Χημικές ιδιότητες, που στο σύνολο τους επιδρούν θεραπευτικά σε μία σειρά ασθένειες του ανθρώπινου οργανισμού. Στη σημερινή εποχή, οι επιστημονικές έρευνες και η ανάλυση των επιστημονικών γνώσεων, ερμηνεύουν βαθμιαία τις συγκεκριμένες ευεργετικές ιατρικές τους επιδράσεις.



Αυτήν την στιγμή πλέον γνωρίζουμε ότι οι κυριότεροι παράγοντες είναι οι παρακάτω:

1. Η θερμότητα του αέρος και τα ρεύματα που δημιουργεί.
2. Οι αλλαγές και η σχετική υγρασία.
3. Η μη παρουσία όζοντος στους χώρους των σπηλαίων.
4. Το χαμηλό ή και μηδενικό περιεχόμενο μικροοργανισμών.
5. Σωματίδια ραδιενεργά (προϊόντα ραδίου και ακτίνες γάμα).
6. Η μη παρουσία σκόνης, ενώ υπάρχουν τα μικρά σταγονίδια υγρασίας.
7. Το όξινο περιβάλλον και η παρουσία ασβεστίου και μαγνησίου και μια σειρά άλλοι παράγοντες, φυσικοί, χημικοί των σπηλαίων επιδρούν θετικά στην Κλιματοθεραπεία.
Οι σύγχρονες επιστημονικές έρευνες σχετικές με την επίδραση του σπηλαιολογικού περιβάλλοντος στον άνθρωπο, ξεκάθαρα αποδεικνύουν ότι τα σπήλαια εύκολα μπορούν να μετατραπούν σε υπόγεια αναρρωτήρια, όπου θα θεραπεύονται ασθένειες και με την αυξημένη ικανότητα αναζωογόνησης του οργανισμού, όλοι οι παραπάνω παράγοντες επιδρούν θετικά στην υγεία, ανεβάζοντας την φυσική κατάσταση του ατόμου. Και βεβαίως οι παράγοντες αυτοί έχουν ακόμη πιο εξαιρετική σημασία, εφόσον η χρήση τους γίνεται σαν σύνολο. Δεν πρόκειται για τεχνητούς, αλλά για φυσικούς παράγοντες. Στο σπήλαιο υπάρχει μια ατμόσφαιρα με χαμηλή δυναμική, σε σύγκριση με την εξωτερική. Ουσιαστικά ο στατικός αερισμός δεν δημιουργεί αλλαγές όπως στην εξωτερική ατμόσφαιρα και τυχόν αρνητικές επιδράσεις στον οργανισμό. Στο περιβάλλον του σπηλαίου υπάρχει υψηλή περιεκτικότητα CO2 (Διοξ. Άνθρακα), απ’ ότι στην εξωτερική ατμόσφαιρα. Αυτή η περιεκτικότητα CO2 διεγείρει τα αναπνευστικά κέντρα και ωθεί σε βαρύτερες αναπνοές και αυτό συντελεί ώστε ο ασθενής να εισπνέει μεγαλύτερες ποσότητες θεραπευτικών στοιχείων που υπάρχουν μέσα στο σπήλαιο. Σημαντικός θεραπευτικός παράγοντας είναι και τα μόρια-σωματίδια φορτισμένα με αρνητικό ηλεκτρισμό (γεννιούνται με την επίδραση της Βαλλοηλεκτρικής του Lenard). Τα σωματίδια αυτά κυκλοφορούν στο περιβάλλον του σπηλαίου και κατά την επαφή με τις βλέννες του ανθρώπινου οργανισμού, συγκρούονται με το θετικό ηλεκτρισμό των πυρήνων στις μεμβράνες. Η υψηλή συγκέντρωση ασβεστούχων Ιονιδίων (Ιόντα) (Calsium) επηρεάζουν θετικά την σταθερότητα των κυττάρων του οργανισμού. Και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις γίνεται σημαντική θεραπεία των αλλεργικών ασθενειών όπως είναι το Άσθμα.

Το υψηλό περιεχόμενο Μg (magnesium) είναι και αυτό που φέρνει ευεργετικά αποτελέσματα. Στα

φαινόμενα που μέχρι στιγμής ανεπαρκώς έχουν ερευνηθεί και στα οποία δίνεται σημαντική σημασία ανήκει και η σταθερότητα του ηλεκτρικού πόλου, διότι ο πετρώδης όγκος επιδρά σαν κλουβί του Faraday, μη επιτρέποντας αστάθειες ηλεκτρομαγνητικές της εξωτερικής ατμόσφαιρας. Σχετικά λίγο γνωστή είναι και η σημασία της ραδιενέργειας που ανακαλύφθηκε, αν και σε ελάχιστες δόσεις, στα περισσότερα σπήλαια.

Τη σημασία της έχει και η αδύνατη Gama, τυπική σε πολλούς χώρους των σπηλαίων. Το υγρό περιβάλλον στους χώρους των σπηλαίων έχει όξινη αντίδραση, γεγονός που από πλευράς Μικροβιολογικής σημαίνει ότι οι χώροι των σπηλαίων είναι απολύτως ακατάλληλοι για πολλαπλασιασμό – ανάπτυξη βακτηριδίων.

Το σύνολο των παραπάνω παραγόντων φαίνεται εξαντλητικό. Οι μελέτες που έγιναν (κλινικά), απέδειξαν ότι αυτοί οι παράγοντες επιδρούν στην αναζωογόνηση του ανθρώπινου οργανισμού. Στο ερευνητικό κέντρο Τρεσίν του Όλομουτς Μοραβίας όπου συνεργάζονται ειδικοί της πανεπιστημιακής κλινικής και η Έδρα Ιατρικής του Πανεπιστημίου, οι μελέτες απέδειξαν, ότι οι παράγοντες αυτοί έχουν και επιδρούν θεραπευτικά, βοηθούν στην άμυνα του οργανισμού.
Η σπηλαιοθεραπεία μπορεί να χρησιμοποιηθεί στις παρακάτω περιπτώσεις:
1. Στην θεραπεία χρόνιων βρογχοασθενειών του αναπνευστικού συστήματος – Άσθμα.
2. Αναζωογόνηση ανθρώπινων οργανισμών εκτεθειμένες στις εκπομπές ρύπανσης, καυσαερίων και άλλων επιζήμιων παραγόντων από πυκνή βιομηχανική περιοχή και νέφος που δημιουργείται στις μεγαλουπόλεις.
3. Στη σταθεροποίηση της φυσικής κατάστασης των οργανισμών με χρόνιες παθήσεις, μείωση των προβλημάτων κατά 60-70%.
4. Στη θεραπεία δερματολογικών ασθενειών που προέρχονται από μολύνσεις, αλλεργικής μορφής.
Η μέθοδος μέτρησης των Σπηλαιοθεραπευτικών παραγόντων επεξεργάσθηκε από τη Διεθνή Επιτροπή της ΟΥΝΕΣΚΟ ( ΙΠ8 ) και δεν διαφέρει από τις μεθόδους που χρησιμοποιούνται στην κλιματολογία και στην έρευνα καθαρότητας της ατμόσφαιρας, ραδιομέτρησης και σε παρόμοιες έρευνες. Στην Τσεχία υπάρχουν εμπειρίες 30 ετών, ενώ η σπηλαιοθεραπεία χρησιμοποιείται και στις παρακάτω χώρες: Ουγγαρία, Ρωσία, Αυστρία, Γερμανία, Ιταλία, Πολωνία, Γαλλία, Ρουμανία. Η σπηλαιοθεραπεία εφαρμόζεται σε παιδιά ηλικίας 5 έως 15 ετών. Η διάρκεια της θεραπείας είναι 21 ημέρες για 4 ώρες ημερησίως. Η θεραπεία αυτή γίνεται σε ορυχεία και σε αλατορυχεία.

ΠΗΓΗ

Θεόδωρος Παπαγιάννης

 Εξπρεσιονισμός με  αρχαϊκές  αρχέγονες μορφές  τοτέμ εδωλίων

Γεννήθηκε το 1942 στο χωριό Ελληνικό του νομού Ιωαννίνων . Από το 1960 μέχρι το 1965 σπούδασε με υποτροφία στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας όπου είχε καθηγητές τους Γιάννη Παππά και Νίκο Κερλή. Την περίοδο 1966-68 πραγματοποίησε μελέτες πάνω στην αρχαιοελληνική και μεσογειακή τέχνη ως υπότροφος του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών και έπειτα ταξίδεψε σε διάφορα μέρη της Μεσογείου ( Μικρά Ασία, Κύπρος, Κρήτη, Αίγυπτος ) και της Ευρώπης. Επίσης, το 1967 κατά τη διάρκεια έκθεσης στο Ζάππειο παρουσίασε έργα του για πρώτη φορά στο κοινό.Το 1970 εγκαινίασε την πανεπιστημιακή του πορεία ως βοηθός στο εργαστήριο γλυπτικής του παλιού του δάσκαλου, Γιάννη Παππά στην ΑΣΚΤ. Την ίδια δεκαετία ηγήθηκε ομάδας σπουδαστών της ΑΣΚΤ που επισκέφτηκε τα Ζαγοροχώρια αποτυπώνοντας διάφορα στοιχεία της λαϊκής και παραδοσιακής τέχνης της περιοχής και συμμετείχε στην ίδρυση του Κέντρου Εικαστικών Τεχνών της Αθήνας όπου το 1975 πραγματοποίησε την πρώτη του ατομική έκθεση. Ακολούθησαν τα επόμενα χρόνια δεκάδες ατομικές και ομαδικές εκθέσεις σε διάφορα μέρη της Ελλάδας αλλά και σε χώρες του εξωτερικού ( Κύπρος, Ελβετία, Αγγλία, Γαλλία, Ουγγαρία, Τουρκία κλπ ).

Το 1981-82, συνέχισε τις σπουδές του στην Ecole des Arts Appliques et des Metiers d' Art στο Παρίσι. Το 1987 εκλέχτηκε αναπληρωτής καθηγητής στην ΑΣΚΤ και το 1991 αναδείχτηκε τακτικός καθηγητής στο Α΄ Εργαστήριο Γλυπτικής στο οποίο σήμερα είναι διευθυντής. ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Κείμενο του Θεόδωρου Παπαγιάννη

Έχω αποφύγει ως τώρα να γράψω για τη δουλειά μου και το έκανα για πολλούς λόγους.

Πρώτος και ουσιαστικός γιατί πιστεύω πως δεν είναι εύκολο να προσδιορίσω με ακρίβεια το περιεχόμενό της, αφού όπως το έχουν πει πριν από μένα πολλοί, τα έργα μας έρχονται πολλές φορές από πολύ μακριά, από χώρους απροσπέλαστους από τη λογική διεργασία.

Όταν κατά το παρελθόν το επιχειρούσα έβλεπα πως κάτι ουσιαστικό μου διέφευγε, περιόριζα σαφώς τη σημασία του έργου μου, το φτώχαινα.

Ένας δεύτερος λόγος είναι, πρέπει κι αυτό να το πω, ότι σήμερα από λόγια ο χώρος της τέχνης έχει πάθει υπερκορεσμό, αφού καθημερινά κατακλύζεται από κατεβατά ολόκληρα που τείνουν να αντικαταστήσουν το έργο τέχνης.

Και για το παραμικρό ή μάλλον προπαντός γι’ αυτό, έρχονται στη δημοσιότητα ηχηρά «μανιφέστα» με δυσνόητες και περίπλοκες έννοιες, που τελικά φθείρουν τη σημασία των λέξεων, ναρκοθετούν κάθε αξία και επιτείνουν τη σύγχυση.

Πολλές φορές είναι αναγκαία κάποια εξήγηση από τη μεριά του καλλιτέχνη, όταν θέλει να δώσει ένα μίτο για την ερμηνεία του έργου του στο θεατή. Εξυπηρετεί ίσως ένα μεγαλύτερο πλησίασμα και μια καλύτερη επικοινωνία της τέχνης και του κοινού, που όπως πιστεύω είναι αναγκαία, για τον σωστό κοινωνικό ρόλο της τέχνης.

• Διαβάστε περισσότερα στην ιστοσελίδα του εδώ
• • Αστραία

Αρχαίες Βατίες

Οι Ηλείοι στην Ήπειρο

Η αρχαία ακρόπολη Βατίαι ή Βατίες, βρίσκεται στο νότιο μέρος του χωριού Ριζοβούνι, πάνω στο λόφο Καστρί και ιδρύθηκε από Ηλείους εποίκους τον 7ο ή 8ο αιώνα πΧ, μαζί με τις άλλες τρεις αποικίες, το Αρχαίο Βουχέτιο (Νέα Κερασούντα), την Αρχαία Ελάτρεια (Παλαιός Ωρωπός) και Αρχαία Πανδοσία (Καστρί Φαναρίου). Η αρχαία ακρόπολη Βατίαι ή Βατίες, αν και είναι η μικρότερη από τις τέσσερις, είναι σπουδαιότατη αποικία των Ηλείων στο Νομό Πρέβεζας με ποτάμιο προσπέλαση κατά την αρχαιότητα (Λούρος ποταμός και λίμνη Μαυρή).Όταν ιδρύθηκε η ακρόπολη, πιθανότατα στη θέση αυτή προϋπήρχε άλλος οχυρωμένος οικισμός. Οι Βατιείς, κάτοικοι των Βατιών, προφανώς είχαν οικισμούς στην ευρύτερη περιοχή του Δήμου Θεσπρωτικού (Καποδίστριας) σήμερα Δήμος Ζηρού (Καλλικράτης). Αυτό προκύπτει από ερείπια οικισμών που βρέθηκαν στο κάστρο Θεσπρωτικού, στο χωριό Άσσος και στην Κρανιά. Στην αρχαιότητα η περιοχή των Βατιών δεν ήταν απομονωμένη όπως σήμερα, αλλά αποτελούσε κομβικό σημείο της οδού προσπέλασης από την Αρχαία Αμβρακία προς την αρχαία Δωδώνη. Οι προσκυνητές από την πεδιάδα της Άρτας περνούσαν υποχρεωτικά από την ακρόπολη Βατιών στη διαδρομή τους προς το Ιερό Μαντείο της Δωδώνης. Τα αρχαιότερα κατάλοιπα της ανθρώπινης παρουσίας στο λόφο των Βατιών χρονολογούνται από την εποχή του Χαλκού και την πρώιμη εποχή του Σιδήρου . Σποραδικά διακρίνονται και έχουν συλλεχθεί στην ακρόπολη κεραμικά όστρακα. Η περιοχή συνδύαζε μεν το υγιεινό κλίμα της ημιορεινής ζώνης αλλά παράλληλα επηρεαζόταν και από την υπάρχουσα τότε στα νότια λίμνη Μαυρή. Το έτος 343-342 πΧ ο Φίλιππος ο Β, πατέρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου κατέλαβε όλες τις αποικίες των Ηλείων, και φυσικά και τις Βατίες, και τις έδωσε ως δώρο στον Αλέξανδρο Α των Μολοσσών, αδελφό της συζύγου του Μυρτάλης Ολυμπιάδας. Κατά τον 4ο π.Χ. αιώνα οι Βατίες εντάχτηκαν στην Ηπειρωτική Συμμαχία. Η ακρόπολη φαίνεται ότι παρήκμασε σταδιακά και το τέλος της ήρθε το έτος 168-167 π.Χ. οπότε και καταστράφηκε από τον Ρωμαίο Αιμίλιο Παύλο. Το έτος 31 π.Χ. με την υποχρεωτική μεταφορά των κατοίκων στην Αρχαία Νικόπολη κατόπιν διαταγής του Οκταβιανού μετά τη Ναυμαχία του Ακτίου, η ακρόπολη σχεδόν ερημώνεται.Η ακρόπολη Βατίαι φαίνεται ότι ήκμασε αργότερα πάλι κατά τη Βυζαντινή περίοδο, όπως μαρτυρούν οι βελτιώσεις της οχύρωσης αλλά και τα λείψανα της Παλαιοχριστιανικής Βασιλικής, το κεντρικό κλίτος της οποίας κατέλαβε αργότερα το καθολικό της Μονής της Παναγίας, ή Ιερά Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου. Κατά τη διάρκεια της Οθωμανικής κυριαρχίας η ακρόπολη Βατίαι παρακμάζουν πάλι, αλλά συνεχίζουν την παρουσία τους μέχρι και τον προηγούμενο αιώνα. Δυστυχώς η Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου είναι ερειπωμένη, η στέγη της έχει καταρρεύσει και μόλις κάποιες συντηρήσεις έγιναν εκεί τα τελευταία χρόνια. Λέγεται ότι υπήρχαν σπάνιες τοιχογραφίες και φορητές εικόνες που δεν σώζονται. Η Μονή, για μεγάλο χρονικό διάστημα δέσποσε ως πνευματικό και οικονομικό κέντρο. Ο μικρότερος ναός της Παναγίας δίπλα, είναι μεταγενέστερος σύγχρονος και πρόσφατα αναπαλαιώθηκε η όμορφη λιθοσκεπή του. Το έτος 1944 τα ερείπια της ακρόπολης βομβαρδίστηκαν από Γερμανικά αεροπλάνα, στα πλαίσια καταδίωξης ανταρτών του ΕΔΕΣ

ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Άποψη από το θεσπρωτικό

Αστραία

Ο Θησαυρός της Στεφάνης

Χάλκινος χυτός αμφίστομος πέλεκυς της Ύστερης Χαλκοκρατίας με ελλειψοειδή οπή στειλέωσης και διακόσμηση στον υπερυψωμένο λαιμό από τον θησαυρό της Στεφάνης Πρέβεζας.

ΠΗΓΗ

Η Εποχή Χαλκού στην Ήπειρο (Μέρος Δ΄)

Η Ύστερη Χαλκοκρατία: η μεταλλοτεχνία-μικροτεχνία

Η Στεφάνη είναι χωριό του νομού Πρέβεζας, που ανήκει στον δήμο Πρέβεζας. Ο πληθυσμός του φτάνει τους 440 κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2011.
Bρίσκεται βόρεια του Αμβρακικού κόλπου και του ποταμού Λούρου. Ενώ στον Βορρά του αρχίζει η Μικρή Λάκα Σουλίου, την ανατολή του την κρύβει το ύψωμα του Προφήτη Ηλία, και δυτικά του το Ύψωμα Ράντος και το Ζάλογγο ρίχνουν την σκιά τους.
Η κύρια ασχολία των κατοίκων ήταν και παραμένει η γεωργία και η κτηνοτροφία. Ο πλούσιος βάλτος που σχηματίζει ο ποταμός Λούρος έθρεψε τους κατοίκους με τα χέλια του και τις αγριόπαπιες σε καιρούς δύσκολους, ενώ τώρα ακολουθεί την μοίρα της ευρύτερης περιοχής του Αμβρακικού κόλπου.
Αναφέρεται για πρώτη φορά από τον Φίνλεϊ σαν "στενό του Κάντζα" (Κάντζας είναι η παλιά του ονομασία), όταν οι Σουλιώτες έστειλαν στρατό για βοήθεια στο Πέτα της Άρτας (Αύγουστος 1822) όπου έγινε και η ιστορική μάχη. Πριν οι Σουλιώτες φτάσουν στο Πέτα και περνώντας από τον Κάντζα δέχθηκαν την επίθεση των Τούρκων. Σήμερα οι ντόπιοι το φωνάζουν και "Καντζά".
Βόρεια του χωριού βρίσκονται τα ερείπια της αρχαίας Βάτιας, αποικίας των Ηλείων (7ος αι.π.Χ). Γεωγραφικά ανήκει στα όρια της Αρχαίας Κασσώπης.
Στην ευρύτερη περιοχή της Στεφάνης έχουν εντοπιστεί λίθινα-πυριτολιθικά εργαλεία της Μέσης Παλαιολιθικής Περιόδου (περίπου 40.000-24.000 π.Χ.), οχυρωμένη θέση-κάστρο ελληνιστικής εποχής (323-31 π.Χ.), καθώς και λείψανα του ρωμαϊκού υδραγωγείου της Νικόπολης (31 π.Χ. και μετά). Τέλος, ο περίφημος θησαυρός της Στεφάνης (περίπου 1300-1000 π.Χ. ο οποίος αποτελείται από αμφίστομους πέλεκεις, αιχμές δοράτων και τμήματα χάλκινου τόξου. Οι πέλεκεις ανήκουν στον γνωστό ελλαδικό τύπο. Είναι όμοιοι με τους χάλκινους πέλεκεις από την Καταμάχη Ιωαννίνων και χρονολογούνται στους υστεροελλαδικούς χρόνους.
Ο θησαυρός της Στεφάνης ανακαλύφθηκε από τον Θεόδωρο Κριτσιμά του Νικολάου (κάτοικο Στεφάνης) στις 16 Μαρτίου 1985, ο οποίος τον παρέδωσε άμεσα στο τμήμα ασφαλείας Πρεβέζης. Συνολικά ο θησαυρός της Στεφάνης αποτελείται από: 4 ολόκληρους πέλεκεις, 6 σπασμένους στη μέση, 3 πέτρες για ακόνισμα, 3 δόρατα διαφόρων σχημάτων και διαφόρου μήκους, 1 σιδερένια βέργα κομμένη στα δύο, και 6 μικρά μπρούτζινα τεμάχια. Σήμερα φυλάσσεται στο μουσείο Ιωαννίνων.

ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Αστραία

Ο όρμος του Οδυσσέα

Ο όρμος του Οδυσσέα ( Κερέντζα) και το ελάφι της Αρτέμιδος

Στο λιμάνι  εκβάλλει το ποταμάκι της Βαλανιδορράχης.

Οι αρχαίοι το ονόμαζαν Λήθη , σε μικρή απόσταση  βρίσκεται η Γράβα ένα σκοτεινό σπήλαιο όπου, όπως λέει η παράδοση, ο Ηρακλής έπιασε το ελάφι της Άρτεμης κυνηγώντας το από την Πελοπόννησο. Εκεί το ζώο προσπάθησε να κρυφτεί, το έφτασε και το παγίδεψε ο μυθικός ήρωας.

                                                                         Αστραία

Λαογραφικό Μουσείο Θεσπρωτικού

Λαογραφικό Μουσείο Θεσπρωτικού

ΛΑΚΚΑ ΣΟΥΛΙ

Δημιουργία του Γιώργου Γιάννου και της συζύγου του, Παναγιώτας, σε λιθόκτιστο κτίριο του 1860 με μνήμες 300 ετών.

950 αντικείμενα της καθημερινής ζωής διηγούνται τον αγώνα της ύλης και της κατάκτησης της.

Επίσκεψη στις 10 Αυγούστου του 2016 με την ευγενή ξενάγηση  του Αλέξανδρου Ζορμπά .

Αστραία

Αρχαίον Όρραον

Διαδρομές στην Ήπειρο σε τόπους δύναμης!

Επίσκεψη στο αρχαίον Όρραον

την Ώρα του Βορρά, μεσημέρι

από την Πύλη και Είσοδο του Βορρά

11 Αυγούστου 2016

Εδώ που περπάτησε ο Αλέξανδρος και μεγάλωσε η Ολυμπιάδα.

Το τοπίο μαγικό, μοναχικό, δυνατό και έρημο, με δύο  "πυραμίδες" φρουροί, ψηλά όρη  δίπλα του

χωρίς τουρίστες ευτυχώς. Μόνο οι άνθρωποι της γνώσης και οι εξερευνητές είναι αποδεκτοί στο μέρος αυτό. να ακούσουν το θρόισμα της βελανιδιάς κάτω από ένα  ήλιο του μεσημεριού καυτό.

Αστραία

Απειρωτάν Γαία

 

 Ομηρικόν Πυρ

αὐτὴ δ᾽ ἐς θάλαμον ἑὸν ἤιε· δαῖε δέ οἱ πῦρ

γρῆυς Ἀπειραίη, θαλαμηπόλος Εὐρυμέδουσα,
τήν ποτ᾽ Ἀπείρηθεν νέες ἤγαγον ἀμφιέλισσαι·

Ἀλκινόῳ δ᾽ αὐτὴν γέρας ἔξελον, οὕνεκα πᾶσιν
Φαιήκεσσιν ἄνασσε, θεοῦ δ᾽ ὣς δῆμος ἄκουεν·
ἣ τρέφε Ναυσικάαν λευκώλενον ἐν μεγάροισιν.
ἥ οἱ πῦρ ἀνέκαιε καὶ εἴσω δόρπον ἐκόσμει. 14

Η Ευρυμέδουσα, μεγάλη βασίλισσα, θαλαμηπόλος  της Ναυσικάς  δώρο στον Αλκίνοο που φέρανε από την Άπειρο Ήπειρο  Γαία

 

Ο Οδυσσέας κοντά στις στάχτες  μιας εστίας φωτιάς  στο τζάκι των Φαιάκων. 

Το πυρ το άναβε η γραία Απειραία από την πρώτη ήπειρο παγγαία  ΑΠΕΙΡΩΤΑΝ

η Οδύσσειας 153…..
αυτά είπε και κάθησε κοντά στις στάχτες ….
.μέχρι να μιλήσει ο Εχένηος
που κατέχει τας νήας
στον Ήρωα Αλκίνοο
να τον καλέσει κοντά του…

Ο Οδυσσέας “σταχτοπούτα”
ὣς εἰπὼν κατ’ ἄρ’ ἕζετ’ ἐπ’ ἐσχάρῃ ἐν κονίῃσι
πὰρ πυρί· οἱ δ’ ἄρα πάντες ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῇ.
ὀψὲ δὲ δὴ μετέειπε γέρων ἥρως Ἐχένηος,
ὃς δὴ Φαιήκων ἀνδρῶν προγενέστερος ἦεν
καὶ μύθοισι κέκαστο, παλαιά τε πολλά τε εἰδώς·
ὅ σφιν ἐῢ φρονέων ἀγορήσατο καὶ μετέειπεν·.

Με Θεσπρωτικό πλοίο φθάνει ο Οδυσσέας στην  Ιθάκη

όπως το είχε  προβλέψει ο νους του  Ποιητή 

και το είχε υποσχεθεί στην Πηνελόπη ψυχή.

Αστραία

Θεσπρωτικόν , Ήπειρος

από τα βουνά της Πίνδου

Αλπικής  ορογενήσεως

16 Νοεμβρίου 2014